اختلال در خوردن غذا : یکی از همکارها هنگام ناهار به شما می گوید که مصرف کربوهیدرات را متوقف کرده اند. پسر عموی شما سر میز شام ساکت می شود تا غذای خود را در برنامه کاهش وزن ثبت کند. و بهترین دوست شما به چت گروهی پیامک می‌دهد که به باشگاه می‌روند تا صبحانه‌ای را که بعداً می‌بینید را «به‌دست بیاورند».
سناریوهایی مانند این عادی شده‌اند، اما همه آنها رفتارهایی هستند که تعداد فزاینده‌ای از متخصصان مراقبت‌های بهداشتی آنها را نشانه‌های اختلال در غذا خوردن می‌دانند. برای بسیاری، دشوار است که بدانند عاداتی – به ویژه آنهایی که فرهنگ رژیم غذایی آنها را “سالم” نامیده است – در این دسته قرار می گیرند.
این امر به ویژه برای افرادی که با کلیشه های مربوط به اختلالات خوردن مطابقت ندارند، مانند افراد رنگین پوست، مردان و افرادی که وزن بدن بالاتری دارند، صادق است.
اما چه در حال تجربه اختلال در غذا خوردن باشید، چه با یک اختلال غذا خوردن کامل روبرو هستید، یا فقط امیدوار هستید که رابطه خود را با غذا بهبود ببخشید، منابع و پشتیبانی فراوان است – مهم نیست که چه کسی یا کجا هستید.
بی نظمی خوردن چیست؟
اصطلاح “اختلال در غذا خوردن” به رفتارهای مرتبط با غذا و رژیم غذایی منبع قابل اعتماد اشاره دارد که معیارهای تشخیصی برای اختلالات خوردن شناخته شده (EDs) را برآورده نمی کند اما ممکن است همچنان بر سلامت جسمی، روانی یا عاطفی فرد تأثیر منفی بگذارد.
چلسی لوی یک مشاور تغذیه بصری و متخصص رژیم غذایی در شهر نیویورک است که با افرادی که پس از اختلال خوردن و اورژانس بهبود می یابند کار می کند. او گفت که اختلال ها در غذا خوردن تمام در یک طیف قرار می گیرند.
او می‌گوید: «یک طرف تغذیه سالم، یا صرفاً غذاخوردن منظم قدیمی است، و در طرف دیگر رفتارهای افراطی یا ناسالم یک اختلال خوردن است.» “بی نظمی در غذا خوردن جایی در این بین است.”
عادات غذایی نادرست ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- اجتناب از کل گروه های غذایی، برخی درشت مغذی ها، یا غذاهای با بافت یا رنگ خاص بدون دلیل پزشکی
- پرخوری
- درگیر شدن در رفتارهای جبرانی، مانند ورزش کردن برای جبران غذایی که مصرف کرده اید
- خرد کردن غذا به قطعات کوچک، کاهش سرعت غذا خوردن، یا تلاش برای فریب دادن خود برای احساس سیری بیشتر از غذای کمتر
- روزه گرفتن برای کاهش وزن
- احساس گناه، انزجار یا اضطراب قبل یا بعد از غذا خوردن
- پیروی از قوانین یا آیین های غذایی سخت
- حذف عمدی وعده های غذایی یا محدود کردن مصرف غذا – از جمله حذف وعده های غذایی قبل یا بعد از مصرف یک وعده غذایی بزرگ، غذایی که آن را ناسالم می دانید یا الکل
- ترجیح می دهید فقط غذاهایی را بخورید که آنها را “پاک” یا سالم می دانید منبع مورد اعتماد
- شرکت در رژیم های غذایی مد روز برای کاهش وزن
- درگیر شدن در رفتارهای پاکسازی، مانند استفاده از ملین ها یا ایجاد استفراغ برای کنترل وزن
- ردیابی مواد غذایی مورد اعتماد یا کالری تا نقطه دل مشغولی
- وزن کردن خود یا اندازه گیری بدن اغلب
در حالی که اختلال در غذا خوردن به خودی خود یک اختلال خوردن در نظر گرفته نمی شود، افرادی که به اختلال خوردن دست می زنند در طول زمان در معرض خطر بالایی برای ابتلا به آن هستند. و حتی زمانی که اختلال در غذا خوردن منجر به اورژانس بالینی نمی شود، با منبع قابل اعتماد مشکلات سلامت روانی و جسمی طولانی مدت مانند پریشانی روانی و سلامت کلی ضعیف مرتبط است.
در مورد رژیم های مد روز چطور؟
بسیاری از رژیم‌های غذایی متداول، عادات غذایی را تشویق می‌کنند که نامنظم تلقی می‌شوند – به حدی که برخی از متخصصان پیشنهاد می‌کنند که پیروی از هر رژیم غذایی برای کاهش وزن، نشانه اختلال در غذا خوردن است.
اختلالات عادات غذایی و اختلالات بالینی هر دو با سلامت روحی و جسمی ضعیف‌تر مرتبط هستند، بنابراین ممکن است به نظر برسد که تمایز بین این دو مهم‌ترین نیست. یکی از طرفین، این درست است: هرکسی که می‌خواهد رابطه خود را با غذا بهبود بخشد، باید برای انجام این کار احساس قدرت کند.
اما به گفته لوی، از آنجایی که تشخیص‌های ED عموماً زمانی اعمال می‌شوند که یک فرد قبلاً پیامدهای سلامت جسمانی ضعیفی را تجربه کند، «این مهم است که بدانید آیا یک اختلال خوردن قابل تشخیص دارید که به دلیل شدت ایمنی شما حاد است یا خیر».
ایر گفت که داشتن معیارهای تشخیصی خاص در راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی، ویرایش پنجم (DSM-5)، منبعی که برای طبقه‌بندی شرایط سلامت روان استفاده می‌شود، به دلایل دیگری مانند تحقیقات و مجوز بیمه برای درمان مفید است. به‌علاوه، استفاده از اصطلاح «غذا نادرست» ممکن است به افراد بیشتری کمک کند تا بفهمند که عادات غذایی آنها چه زمانی باعث آسیب می‌شود.
ایر گفت: «به محض اینکه در مورد اختلالات خوردن صحبت می کنیم، همه تصوری بسیار افراطی از معنای آن دارند و مشکلات زیادی در این زمینه وجود دارد. یکی از مشکلات آن این است که باعث می‌شود افراد احساس کنند که باید نوع خاصی از بیماری و شدت خاصی داشته باشند تا حتی تصور کنند که دچار اختلال خوردن هستند.
زبان «اختلال غذا خوردن» بسیار قابل دسترس‌تر است و افراد را به مکالمه درباره رابطه‌شان با غذا دعوت می‌کند، به گونه‌ای که کمتر انگ نیست.» (منبع)
برای ارتباط با کارشناسان ما در حوزه سرو غذای گرم سازمانی، به صفحه ارتباط با ما سری بزنید. امیدواریم در خاطره شما طعمی به یادگار از ما باقی بماند.
